Transcriptie: Bas van Asseldonk
Amy: Welkom bij de podcast Leaders in Wonen. Ik ben Amy en ik ga in gesprek met de leiders in de woningmarkt. Waarom? Omdat wonen iedereen raakt. Veel thema’s in de woningmarkt vragen om een oplossing, daarom ga ik op zoek naar de antwoorden van de leiders. Bovendien wil ik deze mensen leren kennen. Wie zijn het eigenlijk en wat drijft ze? Deze podcast wordt mede mogelijk gemaakt door onze partners Calcasa, Quion en RNHB.
Amy: Vandaag ga ik in gesprek met Bas van Asseldonk, CEO van Quion. We spreken over hoe hij naar de Nederlandse hypotheekmarkt kijkt en waar hij kansen zien. Bas vertelt over wat hij van zijn vader heeft meegekregen en dat hij altijd op zoek is naar nieuwe uitdagingen. Voorafgaand aan ons gesprek introduceer ik hem graag. Bas is opgegroeid in Eindhoven en studeerde Bedrijfseconomie aan de universiteit van Tilburg. Hij rondde de master Finance & Control af aan de universiteit van Maastricht. Hij startte zijn carrière bij Heineken en maakte de overstap naar de Lage Landen. Tot 2020 was Bas werkzaam bij DLL, waar hij onder andere verantwoordelijk was voor de strategische en financiële sturing van de groep. Als CEO gaf hij richting aan de wereldwijde IT-organisatie en de verregaande digitalisering van de groep en droeg hij eindverantwoording voor DLL in Europa. Sinds juni 2021 is Bas CEO van Quion. Bas is 44 jaar en woont samen met zijn vrouw en drie kinderen in Eindhoven. In zijn vrije tijd houdt hij van sporten zoals zeilen, golfen, skiën en hockey en houdt hij van gezelligheid met familie, vrienden en het gezin. Leuk om hier in Capelle aan den IJssel bij Quion op kantoor met jou in gesprek te gaan, Bas!
Bas: Welkom, Amy!
Amy: Ik zou willen starten met de vraag in hoeverre jij je leader in wonen voelt of leader in hypotheken, of je helemaal geland bent binnen Quion en de hypotheekmarkt?
Bas: Helemaal geland ben ik nog niet. Ik ben in april binnengekomen in de hypothekenwereld in Nederland na een lange carrière in leasing in het buitenland. Maar waar kan je beter landen dan in BTG, het hypotheek kenniscentrum van Nederland? Samen met Quion en alle BTG-onderdelen heb ik een crash course gehad. Ik voel me inmiddels helemaal ingeburgerd in de hypothekenwereld, maar of ik nou echt een leider of insight specialist ben? Ik voel me nog steeds een outsider in een hele dynamische leuke markt.
Amy: Dat vind ik juist het mooie, om daarom met jou in gesprek te gaan. Omdat jij vanuit die outsider-blik naar de hypotheekmarkt kan kijken, dus daar praat ik graag met je verder over vandaag. Maar eerst zou ik meer willen horen over jouw carrière pad, want je hebt heel lang bij de Lage Landen gezeten. Maar ook over welke keuzes je hebt gemaakt in je carrière.
Bas: Ik zie het leven als één grote journey, als een levensweg en ik heb daar nooit een heel speciaal doel mee gehad. Maar ik ben opgegroeid in Brabant, in Eindhoven. Toen ben ik in Tilburg gaan studeren en toen voelde het leven als “Er is meer in de wereld als vijftig vierkante kilometer in Zuidoost Brabant” en ik wou het buitenland in. Dus toen ben ik naar Amerika gevlucht, ik ben voor Heineken gaan werken in New York en na een jaartje is mijn vrouw langsgekomen, mijn vriendin toentertijd. Ze vroeg mij “Wat gaan we doen, gaan we voor elkaar of ga je voor je carrière?” Toen heb ik de verstandige keuze gemaakt om terug naar Nederland te komen, maar het internationale leven had me wel gegrepen. Toen ben ik op zoek gegaan naar internationale traineeships waar ik werk in Nederland met het internationale kon combineren in een leuk bedrijf. Toen kwam ik eigenlijk bij de Lage Landen terecht met als doel “Ik blijf hier drie, vier of vijf jaar, daar haal ik het maximale uit en dan ga ik weer door. Dan spring ik weer ergens anders in het diepe.” Maar achttien jaar later bleek ik er nog steeds te zitten, want ik had een fantastische tijd en elke keer als er iets op mijn pad kwam waarvan ik dacht “Ik ben wel uitgekeken, ik ben toe aan iets nieuws, ik ben toe aan een nieuwe uitdaging” kwam de Lage Landen weer met een nieuwe kans, een nieuwe uitdaging die te leuk was om te laten schieten. Dat is wel de rode draad in mijn hele leven, elke keer op zoek naar nieuwe uitdagingen, uit mijn comfort zone stappen en iets nieuws ondernemen. Niet weten of ik succesvol ga zijn, maar wel het gevoel hebben dat ik iets kan betekenen om het verschil te maken. Dat heeft me ook na achttien jaar het besluit laten nemen om verder te gaan kijken, om een keer buiten de comfortzone van de Lage Landen actief te zijn. Eerst een sabbatical te nemen om te kijken wat het leven nog meer te bieden had.
Amy: En wat had het te bieden?
Bas: Ik had een heel reisplan. Toen ik de eerste keer over mijn sabbatical begon tegen mijn vrouw zei ik “Ik ga reizen, ik ga zeilen in de Cariben, ik ga helikopter-skiën, ik ga jungletochten doen.” Waarop mijn vrouw vroeg “Volgens mij was het ook de bedoeling dat jij meer tijd met mij en het gezin door ging brengen?” Ik zei “Dat ga ik ook doen, maar ik wil ook allerlei dingen beleven. Ik wil avontuur hebben, ook met jullie.” Maar ik wist niet dat corona eraan zat te komen, dus ik ben begin 2020 begonnen met mijn sabbatical, ik heb helikopter-geskied, ik heb heel veel in de sneeuw gezeten, een grote hobby van mij, en toen ik wou beginnen aan mijn tweede avonturen, de jungle, het rondtrekken in Canada, maar het ook het zeilen in de Cariben, was corona uitgebroken en toen was ik in plaats van wereldreiziger thuisleraar van de kinderen. Na september vond ik het wel leuk geweest, mijn sabbatical. Toen deed ik een klein uitstapje naar Parijs, daar was ik in de leasingbranche bij BNP begonnen. Toen kwam BTG langs en dat voelde ook weer als een enorme uitdaging. Fintech in het hart van de Nederlandse hypothekenwereld, CEO van Quion, liefde op het eerste gezicht. Ik ben ook gewoon weer in de Nederlandse hypotheekmarkt gesprongen.
Amy: Je gaf aan “Ik wilde eigenlijk de wereld bereizen” en toen zat je thuis met je kinderen les te geven. Ik ben wel benieuwd hoe je daarmee om bent gegaan.
Bas: Ik ben heel lang strateeg geweest en plannen maken is heel belangrijk en ik had hele mooie plannen, maar uiteindelijk verandert de wereld en je moet je aanpassen. Ik heb me voorgenomen al heel vroeg in mijn leven dat ik gewoon altijd van het positieve uitga en er het beste van ga maken. Dus ik ben eigenlijk heel soepeltjes met die verandering omgegaan. In plaats van mooie reisherinneringen heb ik heel veel vouchers met de outlook om ze een keer te gaan gebruiken. Maar voor de rest heb ik veel tijd met mijn gezin doorgebracht in een hele kleine bubbel zonder dat ik druk van werk had. Dat heeft mij zoveel mooie ervaringen, zoveel diepere connectie met mijn gezin en mijn kinderen opgebracht dan al die mooie reisbelevingen die ik nog ga inhalen.
Amy: Voor je het wist was je achttien jaar verder bij de Lage Landen en kwamen er steeds mooie uitdagingen. Ik ben nog wel benieuwd of je me iets kan vertellen over de trajecten die je hebt gedaan en hoe je dat soort trajecten dan aanpakte?
Bas: Mijn eagerness was altijd om gewoon iets te doen waarvan niemand wist of ik het kon of waarvan niemand wist of je succesvol kon zijn. Vanaf het eerste moment ben ik op zoek gegaan naar “Waar liggen heel veel mogelijkheden om dingen te veranderen, om het verschil te maken en is er heel veel onontgonnen terrein om het verschil te maken?” In het eerste jaar moesten we kiezen, dat was een traineeship, en de eerste vraag was “Waar wil je een opdracht doen?” En ik dacht “Ik wil naar Australië.” Dus ik heb in plaats van te wachten tot de opdracht beschikbaar kwam de man in Australië gebeld en gevraagd “Wat heb je daar liggen aan opdrachten en hoe kan ik je helpen?” Toen zei hij “Misschien, als je het zo zegt, dit is de vraag die ik heb.” “Kan je een opdracht inschieten, dan kom ik je helpen.” Dus een hele proactieve houding en op zoek gaan naar de kansen die er liggen. Toen was de eerste vraag van mijn eerste traject, mijn eerste echte baan “Wat ga je doen? Ga je een leidende functie doen of iets anders?” Er speelde net de introductie van Basel II in de financiële wereld, compliance, niet sexy, maar ik dacht “Dit gaat wel een hele impact hebben op de wereld die we kennen. Niet zozeer aan de regelgeving, maar wel hoe we kapitaal berekenen. Ik moet er alles van weten, want ik wil aan het voorfront van verandering staan.” Toen heb ik me aangemeld, ik ben gaan polsen en toen ben ik wereldwijd implementatiemanager van Basel II geworden. Als ik uitgesteld was heb ik niet afgewacht tot er iets naar me toekwam, maar ik ben proactief op zoek gegaan naar de verandering. Zo ben ik ook CIO geworden, ik kwam thuis en ik had moeite met het Wifi-netwerk aan te sluiten. Maar toen ik hoofd Strategie was en verantwoordelijk voor de financiële sturing heb ik wel tegen onze toenmalige CEO gezegd “Ik kan strategieën verzinnen wat ik wil, het loopt helemaal vast op IT. Daar hebben we zo’n groot probleem, zouden we niet eens een keer een doorbraak moeten creëren daar?” Zo gezegd, zo gedaan. Een CIO moest weg en toen was ik opeens op mijn 36ste CIO van een wereldwijd bedrijf met 750 IT’ers onder me, niet wetende wat te doen. Vanuit zelfvertrouwen dacht ik “Ik ga gewoon luisteren naar wat mensen te zeggen hebben, ik heb een goed stel hersenen, dat heeft mijn vader me meegegeven”, en vanuit daar ben ik begonnen met een nieuwe strategie bouwen, een nieuwe structuur bouwen, een cultuurprogramma ingezet en vanuit daar de digitale transformatie van de groep gaan leiden.
Amy: De Lage Landen bood je dus ook steeds die uitdagingen, wat was er verder binnen het bedrijf wat destijds zo goed bij jou paste?
Bas: Een cultuur die heel erg bij mij paste, een cultuur waar je redelijk down to earth heel makkelijk met iedere laag van de organisatie kunt schakelen. Je had echt het gevoel dat we het samen moesten doen. Ik geloof in partnerschap, ondernemen doe je samen. Hoe we met klanten omgaan, hoe we met elkaar omgaan, ik ben niet belangrijker dan iemand die hier bij Quion werkt of iemand die bij de Lage Landen werkt. We zijn allemaal mensen en we moeten het samen doen. We moeten het elkaar gunnen, helpen, en samen komen we verder. Dat was iets dat mij in de Lagen Landen cultuur heel erg aansprak, maar ook iets wat mij bij Quion heel erg aanspreekt.
Amy: Zijn er mensen geweest die heel belangrijk zijn geweest voor de keuzes die je destijds hebt gemaakt?
Bas: Ik denk dat heel veel mensen heel belangrijk voor mij geweest zijn in mijn carrière, maar ik denk dat de belangrijkste shaper van hoe ik in elkaar zit mijn vader geweest is. Vanaf jongs af aan, toen we thuiskwamen en hij was thuis – hij was er vaak ook niet – hadden we altijd discussies aan tafel. Of er nou vrienden bij waren, hij moest altijd discussiëren om ons te prikkelen, om zelf te denken. En nooit aannemen wat anderen zeggen, maar altijd zelf leren denken. Dat is één ding wat mij van kinds af aan is ingegoten. Maar ook “Ga gewoon uit van je eigen kunnen.” Op een gegeven moment heb ik een gesprek met hem gehad, hij had zijn eigen consultancybedrijf, en uit het niks had hij een gesprek met mij van “Bas, hoe denk jij over je toekomst?” Ik zei “Ik heb daar nog niet zo heel erg veel over nagedacht, ik zie hoe het komt.” “Maar als je denkt dat je ooit mijn bedrijf overneemt, dat gaat niet gebeuren.” Ik zei “O, hoezo niet?” “Als jij goed genoeg bent om mijn bedrijf over te nemen kan je overal slagen en anders kan ik je beter gewoon wat geld toestoppen.” Dus dat was voor mij wel een harde schok toen, maar dan ga ik het ook bewijzen dat ik het helemaal zonder hem kan. Dus dat heeft mij wel altijd van jongs af aan gedwongen om echt op eigen benen te leren staan en mijn eigen keuzes te maken en om niet afhankelijk van anderen te zijn.
Amy: En de discussies aan tafel, kan je een voorbeeld geven? Welke onderwerpen kwamen dan aan tafel?
Bas: Waar hebben we het niet over gehad? De truc was altijd, waar mijn vader de tegengestelde positie in nam en ons leerde te argumenteren en doordenken, het niet snel altijd met elkaar eens te zijn. En nog steeds elke kerst, als wij met mijn broer, mijn vrouw en mijn vader aan tafel zitten zijn het urenlange discussies waar we af en toe ook gewoon in rondjes blijven praten en elkaar allemaal herhalen. Het is af en toe tot vervelens toe discussiëren om het discussiëren, maakt niet uit welk onderwerp het is.
Amy: Je zei ook in je introductie dat het bij Quion liefde op het eerste gezicht was. Kan je daar iets meer over vertellen?
Bas: Ik had in mijn sabbatical tijd genoeg om naast het thuisonderwijs te denken over “Wat wil ik dan in de toekomst?” Ik had een lijstje met dingetjes opgeschreven waarnaar ik op zoek was. Ik wou een innovatief bedrijf in de financiële sector waar ondernemerschap zat, wat vooruit wou, een hoge ambitie had en een hoge tech-factor. Toen ik de eerste keer benaderd werd voor deze functie moest ik eerst denken “Wie zijn het, wat is het?” Toen ik erachter kwam wat voor een uniek bedrijf BTG is, hoe ondernemend het is, hoe hard het gegroeid is, en vooral Quion, de fintech in de hypotheekwereld, met een hele mooie ambitie, een hele sterke groei en een heel succesvol track record, was ik verkocht en was het voor mij liefde op het eerste gezicht.
Amy: Wat is je bijgebleven van de eerste gesprekken die je hebt gehad of de kennismakingen met de collega’s?
Bas: Een hele warme betrokken groep mensen die goudeerlijk zijn. Als je kijkt naar wat mij bijgebleven is in heel BTG maar ook in Quion, een echte diepe hypotheekkennis, een partnerschipgevoel. We willen het samen doen voor klanten, met klanten, dat gevoel van partnership druipt overal op af. Maar ook in de interacties tussen medewerkers. Het laatste wat mij bijgebleven is is een wil om het goed te doen, de service excellence. Ik kom uit een wereld waar wij blij waren als wij een lease portefeuille voor honderd basispunten konden servicen. Als je kijkt naar wat wij hier in hypothekenland doen met elkaar, hoe dun onze marges zijn in de hele hypothekenwereld en tegen wat voor een kosten bij hypotheekprocessen, dan sta ik versteld over hoe knap het is wat wij in Nederland in deze sector voor elkaar krijgen en ook wat Quion daarin realiseert.
Amy: Je zegt “Wat wij in Nederland doen”?
Bas: Wat de Nederlandse hypotheeksector wat mij betreft uniek maakt, we hebben een heel versnipperde supply chain in hypotheken. We hebben het intermediair, we hebben de service providers, we hebben de processors, we hebben de regie partijen. Voor mij is het allemaal het door ontwikkelen van een hele mature hypotheekmarkt. We hebben natuurlijk de grootbanken die in het verleden dominant waren in de hypotheekmarkt, maar door de manier waarop de hypotheekmarkt georganiseerd is zijn er heel veel partijen die toch toegang hebben gekregen tot een hypotheekmarkt. Allerlei specialistische partijen zijn ontstaan die een stukje van de waardeketen hebben gepakt en daarop zijn gaan innoveren. De kracht van de Nederlandse hypotheekmarkt en de rol die wij daarin spelen als Quion, iedereen die iets wil op de Nederlandse hypotheekmarkt kan intreden en een plek verwezenlijken.
Amy: Je zei “De hypotheekketen is enorm versnipperd”, ik had in een eerder interview met Michel van den Akker van De Hypotheker een vraag gesteld “Wat is er nodig om die samenwerking beter te krijgen? Waar zit de moeilijkheid in?” Ook specifiek voor de Blauwtrust Group, alle onderdelen, hoe kunnen zij beter samenwerken om ook echt dat platform te kunnen bieden?
Bas: Als je naar een hele versnipperde supply chain kijkt, als je een beetje een afstand neemt van de hypotheekwereld, als je met heel veel commerciële partijen wil samenwerken is het altijd moeilijk. Als er geen regiepartij op die keten zit, als er geen platform is dat mensen in staat stelt om effectief samen te werken gaat iedereen voor zijn eigen belang. Dus wat is er voor nodig? Ik denk dat er drie dingen voor nodig zijn die bij Quion echt in het hart van ons DNA zitten. Je moet kennis hebben van hypotheken, dat hebben wij. Je moet het gevoel hebben dat je het samen wil doen, want samen bereik je meer, samen kan je een keten organiseren, dus je moet echt vanuit partnership gaan denken in plaats van “Ik ben jou aan het bevechten om datzelfde stuk taart.” Hoe kunnen we samen meer bereiken? En hetgeen wat je doet, better, cheaper, faster moet je gewoon steengoed doen. Dus ik denk dat wij een unieke catalyst kunnen zijn voor geldverstrekkers om die keten goed te organiseren met elkaar. BTG als groep, wij beslaan eigenlijk de hele hypotheekketen. Maar ook wij zijn af en toe bezig met onze eigen minibedrijfjes in die hele grote keten. Michel doet het steengoed als intermediair en daar is ze de hele dag mee bezig. Rolf en DMPM, het lijkt soms van de buitenkant het powerhouse, maar ook wij zijn allemaal verschillende kamers in het powerhouse van de Nederlandse hypothekenmarkt. Wij kunnen ook beter samenwerken, niet om het allemaal alleen voor elkaar te krijgen, maar wel om dichter tegen elkaar aan te kruipen en beter af te stemmen.
Amy: Het is dus een afstemming, maar ook het samen willen doen en ook die partnerships opzoeken extern?
Bas: Ja, het geloof dat je samen sterker staat, het geloof dat je samen meer bereikt dan dat je alleen bereikt.
Amy: Wat is het grootste obstakel om samen te werken in de keten?
Bas: Ik ga je een voorbeeld geven met zelfrijdende auto’s. We hebben een hele discussie met elkaar erover of die zelfrijdende auto’s nou veiliger zijn of niet veilig. Ik denk dat we kunnen aantonen dat die zelfrijdende auto’s veiliger zijn dan de mens achter het stuur. Toch hebben we een hele aansprakelijkheidsdiscussie waar we niet met z’n allen uitkomen voor die zelfrijdende auto’s en dat is de belemmering; het is niet meer de techniek. Ik zie die ook in de hypotheekketen. We kunnen heel veel meer met data met elkaar delen, de computer voor ons laten werken in onze acceptatiecriteria, maar ik zie heel veel partijen die toch worstelen met “Hoe gaan we om met die risico’s, als de computer een keer een fout maakt of als het een keer fout gaat? Wie draait op voor de schade?” We hebben het gezien bij het EBL-incident, branche breed. Maar ik denk dat het een enorme rem is: Hoe gaan wij samen om met de kansen die technologie en digitalisering bieden om die hele kosten in die keten te reduceren? Volgens mij kunnen we alle data digitaal met elkaar delen en ophalen en uit bronnen ontsluiten. Volgens mij kunnen computers – ik heb het in leasing gezien – we waren beter in staat om met automatisch underwriting onze kredietbeslissingen te nemen dan door een analist. Wij zitten hier in de keten nog steeds handmatige analyses te doen omdat wij bang zijn dat onze computers minder goede fouten zijn. Als we dat denken kunnen loslaten en we kunnen aansprakelijkheidskwesties beter beleggen met elkaar, dan kunnen we als branche nog veel meer voor elkaar betekenen.
Amy: Aan welke knoppen ga jij de komende tijd draaien?
Bas: Dat is een hele mooie vraag. Ik denk dat de belangrijkste gaan zijn de partnerships met onze klanten, met onze ketenpartners, om die verder te versterken. De propositie: Hoe kunnen we nog beter worden in wat we al doen en hoe kunnen we die dienstverlening uitbreiden? Maar de randvoorwaarden zijn wel technologie en mensen en die hebben we onder onze eigen controle. Dus we blijven investeren en we zullen de investeringen alleen maar blijven opschroeven in onze technologie, onze IT-capabilities, ons platform. Want als je het platform wil worden van Nederland zul je er ook in moeten investeren. Ten tweede de mensen, want onze mensen maken het verschil. Dus wij zullen blijven investeren in het ontwikkelen, het opleiden en het aantrekken van de beste mensen die we kunnen vinden.
Amy: Je zei kansen en het goede, kan je daar iets meer over vertellen?
Bas: Als je kijkt naar de Nederlandse hypotheekmarkt, ik ben een relatieve buitenstaander, ik dacht “Het is wel een vergeven markt. Het is allemaal set in stone en we gaan elkaar bevechten op de vierkante millimeter.” Als ik eenmaal in deze markt zit, hij is zo dynamisch, er spelen zoveel leuke dingen, ontwikkelingen. Of het nou gaat om de dingen die echt met de hypotheekketen samenhangen, het zorgen dat wij datadeling in het beheer beter doen, een goede bijdrage leveren aan het financieren van het verduurzamen van de woningvoorraad, het nog beter in staat stellen voor binnenlandse en buitenlandse funders om deel te nemen aan de Nederlandse hypotheekmarkt, om zo nog meer keuze en opties te creëren voor de consument om zo goed mogelijk bediend te worden. Of het digitaliseren van onze hele keten door het goed gebruik van databronnen en data. Allemaal kansen die de totale kosten in onze distributie omlaag kunnen brengen en de consument beter kunnen bedienen.
Amy: Als je het hebt over tech, wat zijn daar nog de mogelijkheden, volgens jou?
Bas: In tech geloven wij in het open modulaire platform. Dus hoe kunnen wij zorgen dat wij technologie voor ons kunnen laten werken en dat we minder handmatig hoeven te doen? Hoe kunnen we zorgen dat de klant achter de knoppen komt te zitten? Als je kijkt, zelfs in een service die zo efficiënt ingericht is, hoeveel handmatige acties wij nog moeten doen. Als hier iemand van Google uit Silicon Valley zou binnenlopen zou hij zeggen “Dit zijn dingen die je eigenlijk zou moeten weg automatiseren.” Waarom zijn wij nog werkgeversverklaringen als branche aan het ophalen bij werkgevers om dan vervolgens digitaal binnen te komen en handmatig te bekijken? Dat moet toch anders kunnen? Dus ik denk dat er nog enorm veel kansen liggen in het automatiseren, het gebruiken van brondata, maar ook het gebruiken van data-inzichten in het sturen van die operatie. Tot slot, het aan de knoppen zetten als particulier, heel veel van de dingen die wij nog steeds doen wil je eigenlijk zelf kunnen doen in real-time op elk moment dat je zelf wil. Ik denk dat er nog veel meer mogelijk is.
Amy: Op welke termijn zouden er veranderingen zichtbaar kunnen zijn, volgens jou?
Bas: Wat mij betreft zou dat morgen mogen. De realiteit is dat wij heel veel goede ideeën hebben en dat die er ook allemaal uit gaan komen.
Amy: Is er nog ruimte voor een derde servicer in Nederland?
Bas: Zeg nooi nooit, maar ik betwijfel het.
Amy: Een grote derde speler?
Bas: De totale markt van servicing, ik denk dat die nog gaat groeien. Ik denk uiteindelijk dat er nog een aantal partijen zijn die het nog zelf aan het doen zijn ook uiteindelijk wel zullen realiseren “Misschien moet ik deze commodity’s ook buiten de deur leggen want hier maak ik het verschil niet op en alleen kan ik de snelheid van innovatie en de wet- en regelgeving er niet bijnemen.” Ik geloof dat er nog een aantal grote partijen zijn die tot inkeer gaan komen. Ik denk niet dat het heel makkelijk is om schaal te bouwen in deze competitieve markt. Ik ben er redelijk van overtuigd dat wij, samen met Stater, op deze kavel zullen blijven.
Amy: Ik zou je willen vragen om een doorgeefvraag te stellen aan Reinier Van der Heijden van HDN. Wat zou je hem willen vragen?
Bas: Ik zou aan Reinier willen vragen “Reinier, wat gaan wij nou de komende jaren nog meer doen om te zorgen dat wij die digitale snelweg verder uitbreiden en dat we het nog makkelijker maken om met elkaar samen te werken in deze branche om de kosten die wij zo dadelijk hebben omlaag te brengen?”
Amy: Ik zou willen overgaan naar jouw opvoeding en hoe je bent opgegroeid. Je zei al dat discussies centraal stonden, maar wat voor normen en waarden heb je van huis uit meegekregen?
Bas: “Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.” Ik heb altijd van huis uit meegekregen dat we gewoon allemaal mensen zijn en elkaar moeten respecteren. Of je nou met een gouden lepel geboren bent, uit een goed huishouden komt of minder geluk gehad hebt, iedereen is een mens en is gelijkwaardig. Gedurende mijn carrière heb ik nooit een verschil gemaakt tussen de receptionist en de directeur; ik heb ze altijd beschouwd als mensen en daarmee ook nooit een barrière gevoeld om iemand aan te spreken of op iemand af te stappen. Ik zie in tegenstelling wel dat sommige mensen, toen ik eenmaal carrière begon te maken, nerveus waren om bij mij binnen te stappen, “Daar komt de grote baas aan.” Ik heb geprobeerd om die mensen altijd te omarmen. Dus dat is wel één ding wat mij altijd bijgebleven is en wat er bij mij van jongs af aan ingegoten is. Voor de rest Brabantse gezelligheid en het teamgevoel, het wij-gevoel, zorgen dat mensen zich thuis voelen. Dat is ook een belangrijke norm die ik van kleins af aan meegekregen heb. Uit Brabant tredend, ik heb altijd internationaal gewerkt, ik heb nooit buiten Brabant echt gewerkt in Nederland. Hier in Rotterdam is het net iets anders, maar ook daar hebben mensen een behoefte aan het thuis zijn op je werk, het samen doen. Dat is iets wat voor mij heel belangrijk is.
Amy: Merk je dat dat nu in de corona-tijd anders is of kan dat net zo goed digitaal?
Bas: Het is zeker anders. Ik heb mensen om me heen nodig om me fijn te voelen. Nu zit iedereen achter een schermpje, ik mis het. Als ik een dag achter Teams gezeten heb en van de ene meeting naar de andere ga achter een schermpje, ik ben kapot. Terwijl als ik met mensen fysiek in een ruimte heb gezeten er met energie uit kom. Ik denk dat heel veel mensen die behoefte hebben, ik denk dat we in corona heel veel goede dingen geleerd hebben en kansen gecreëerd hebben. Ik denk dat het nooit meer zo gaat zijn dat wij van negen tot vijf altijd op kantoor in Capelle moeten zijn of waar dan ook op de wereld. Maar ik denk dat heel veel mensen meer behoefte gaan hebben om bij elkaar te zijn om juist die sociale interactie te hebben.
Amy: Wat was jouw eerste zelfstandige woning?
Bas: Dat was een studentenhuis in Tilburg. Ik ben vanuit Eindhoven op kamers gegaan in Tilburg. Ik heb een fantastische jeugd gehad, ik had al mijn vrienden daar dus ik ging op en neer reizen van Eindhoven naar Tilburg. Dat is tien minuten met de trein. Maar ik had het gevoel dat ik zoveel miste van een nieuw leven, ik dacht “Ik moet gewoon.” Dus mijn eerste huis was een studentenhuis en mijn tweede woning was een heel klein appartementje in New York.
Amy: Hoe was je studententijd? Was je een serieuze student of heb je ook echt van het studentenleven genoten?
Bas: Ik heb wel echt genoten van het studentenleven, volgens sommigen te veel. Maar ik heb altijd het voordeel gehad dat ik heel makkelijk stof tot me nam, dat ik door zelf te nadenken nooit zo behoefte had om van een professor te horen hoe het in elkaar zat. Maar zodra ik het een beetje begreep had ik wel het gevoel van “Dit ken ik voldoende om niet meer naar het college te gaan.” Ik was degene die de collegezaal na het eerste uur verliet met de vraag of mensen zin hadden om naar de kroeg te gaan en even een biertje te gaan drinken omdat ik het wel gehad had. Of ik was degene die de collegebank uitgestuurd werd omdat die zat te kaarten, omdat ik het niet interessant genoeg vond.
Amy: Welke toegevoegde waarde wil jij hebben binnen de hypotheekmarkt of de woningmarkt?
Bas: Ik wil een bijdrage hebben door met Quion en BTG een impact te maken, een positieve bijdrage hebben aan het realiseren van die samenwerking in de hypotheekmarkt. Ik hoop dat ik daar mijn steentje of flinke steen aan bij kan dragen.
Amy: Hoe doe je dat?
Bas: Als leider kan je niet zoveel doen dan drie dingen. Dat zie ik ook als de key rollen van leiderschap. Enerzijds kunnen wij heel veel energie creëren in mensen en zonder energie is er geen beweging. Dus het inspireren en motiveren van mensen, zorgen dat mensen zich thuis voelen, zorgen dat mensen prettig in de wedstrijd staan, ik denk dat dat een enorm belangrijke rol als leider is. Het tweede is het creëren van visie en richting, zorgen dat de neuzen dezelfde kant op staan, dat we allemaal naar hetzelfde doel gaan. Ten derde: Zorg dat als er obstakels zijn, als mensen vastlopen, als teams vastlopen, dat we zorgen dat we als leiders die obstakels wegnemen en zorgen dat mensen gewoon al hun energie kunnen gebruiken om vooruit te komen. Dat is iets wat ik als leider kan doen en waar ik elke dag mijn bed voor uit kom.
Amy: Waar ben je het meest trots op?
Bas: Het goede antwoord is natuurlijk op mijn kinderen, op mijn gezin. Maar als we het zakelijk bekijken, ik vind de dingen die ik heb kunnen doen binnen Lage Landen, om teams boven zichzelf uit te laten stijgen en doelen te halen die we van tevoren niet voor mogelijk hielden, dat maakt mij enorm trots. Als mensen achteraf zeggen “Bas, wat ontzettend mooi dat wij dat allemaal gedaan hebben en hoe we het gedaan hebben”, dat maakt mij trots. Ik hoop dat we over tien jaar met Quion en BTG ook terugkijken van “Wauw, dat we dit allemaal bereikt hebben, dat we dit allemaal samen hebben mogen doen”, dat zijn de dingen waar ik het voor doe.
Amy: Zijn er boeken die jou nog geïnspireerd hebben, als je het hebt over leiderschap of andere boeken?
Bas: Ik moet zeggen dat ik niet heel veel tijd heb om heel veel te lezen. Ik lees zelf niet zo veel. Als ik kijk naar twee boeken die ik recent gelezen heb, die mij wel geïnspireerd hebben, was het ene Homo Sapiens. Het boek over het ontstaan van de mensheid en hoe het allemaal zo gekomen is. Ik vond het wel een hele interessante uiteenzetting hoe de wereld ontstaan is en je beseft ook wel hoe klein je in de wereld bent in het grotere geheel van de geschiedenis. Iets wat ik recent door Miranda, ons hoofd Communicatie, werd aangeraden is het boek The Art of Impossible. Dat boek heb ik tijdens de wintersportvakantie gelezen, over wat je moet doen en welke mindset je moet hebben en welke flow je moet creëren om het onmogelijke te bereiken. Dat was ook enorm inspirerend en het biedt heel veel handvatten voor elke professional om ermee aan de gang te gaan.
Amy: Kan je een tipje van de sluier oplichten? Wat moet je ervoor doen om het onmogelijke te halen?
Bas: Iets wat wij in Quion heel vaak prediken is dat we in flow moeten komen. Het is niet ‘go with the flow’, maar zorg dat je in je kracht komt te staan, dat je het gevoel hebt dat je meer energie uit je werk haalt dan wat je erin moet stoppen. Want dat is de catalyst, om elke keer het maximale uit jezelf te kunnen halen. Want om iets groots te bereiken kost enorm veel energie, dus je moet zorgen dat je echt die flow creëert zodat je die energie kan blijven geven en elke dag weer opstaat om het gevecht te leveren, om het onmogelijke te halen.
Amy: Mooi! Hoe heb je altijd de verhouding tussen werk en privé zo verdeeld dat het voor iedereen werkte?
Bas: Ik had het niet gekund zonder mijn vrouw, die op de achtergrond heel veel heeft gedaan. Zij heeft zelf ook een drukke baan als tandarts. Maar ik denk dat ons gezin er niet was geweest als zij niet heel veel van het privéleven had gerund. Dus ik ben absoluut geen goed voorbeeld van hoe je werk en privé goed in balans houdt. Ik ben 100% gefocust en ik kan me alleen maar op één ding focussen en daar 100% voor gaan en ik heb andere mensen nodig die zorgen dat ik die goede balans maak. Of het nou een goede secretaresse is, een goed team om me heen, of in mijn privésituatie, vrienden, maar zeker ook mijn gezin. Zij geven mij op tijd tegengas om te zorgen dat ik in balans blijf.
Amy: Hoe blijf je fysiek en mentaal in balans?
Bas: Ik ben heel sportief, ik heb ook voortdurend de behoefte om van alles op te pakken. Of het nou leren kite surfen is, helikopter-skiën, maar als ik niet werk probeer ik fysieke dingen te doen. Ik heb mijn eigen sporttoestellen thuis staan waar ik probeer in het weekend of in de avonduren even te fitnessen. Ik hockey twee keer per week, maar heb ook de gezelligheid met vrienden. Avondjes tafelen, eten, naar de kroeg gaan, dat geeft mij een enorme inspiratie en een enorme energie om gewoon weer een hele week met werk en content bezig te zijn.
Amy: Welke tips heb je voor iemand die zou willen bereiken wat jij bereikt hebt?
Bas: Vooral in jezelf geloven, uit je eigen comfortzone gaan en ga het proberen. Je kan niks bereiken als je niet gewoon af en toe het risico neemt om iets te proberen. Het ergste is dat je iets leert en volgens mij kunnen we alleen maar verder komen als we leren. Dus neem de stap vooruit en ga het gewoon proberen.
Amy: Ik zou willen afsluiten met de volgende vraag: Wonen in 2030 of de hypotheekmarkt in 2030…
Bas: Ik hoop dat wij in 2030 met elkaar niet meer praten over de krapte op de woningmarkt of dat woningen voor bepaalde mensen onbetaalbaar zijn of niet toegankelijk zijn. Bij Quion geloven we dat iedereen een thuis verdient. Ik hoop dat wij met z’n allen als woningmannen die grote issues overwinnen. Als je kijkt naar het Nederlands publiek, op dit moment staat de woningnood op nummer één, nog erger dan corona. Dat geeft natuurlijk wel iets aan. Dus als we al die energie die we in het oplossen en bestrijden van de coronacrisis met elkaar in het oplossen van de wooncrisis gaan steken hoop ik dat we in 2030 in een situatie zijn waar iedereen een thuis heeft waar hij zich veilig voelt en gelukkig kan zijn.
Amy: Dankjewel voor het leuke gesprek, ik vind het heel mooi om te horen welke plannen je hebt met Quion en hoe je dat aanpakt en je gedrevenheid om steeds te zoeken naar nieuwe mogelijkheden is inspirerend om in ieder geval te horen. Ik kan me voorstellen, om ermee te werken moet dat ook zo zijn! Dankjewel voor dit leuke gesprek!
Bas: Jij ook, Amy!
Leuk dat je luisterde naar de podcast Leaders in Wonen. Voordat we afsluiten wil ik graag de partners van deze podcast bedanken: Calcasa en RNHB en Quion. Vergeet je niet te abonneren bij Spotify of Apple, tot de volgende aflevering!
Recente reacties