Transcriptie: Michel van den Akker
Amy: Welkom bij de podcast Leaders in Wonen. Ik ben Amy en ik ga in gesprek met de leiders in de woningmarkt. Waarom? Omdat wonen iedereen raakt. Veel thema’s in de woningmarkt vragen om een oplossing, daarom ga ik op zoek naar de antwoorden van de leiders. Bovendien wil ik deze mensen leren kennen. Wie zijn het eigenlijk en wat drijft ze? Deze podcast wordt mede mogelijk gemaakt door onze partners Calcasa, Quion en RNHB.
Amy: Vandaag ga ik in gesprek met Michel van den Akker, CEO van De Hypotheker. Michel is opgegroeid in Amsterdam en studeerde management en organisatie aan de universiteit van Tilburg. Hij startte zijn carrière als financieel adviseur. Michel werkte ruim 15 jaar bij Axa en had daar verschillende functies. Zijn laatste rol daar was directeur marketing en sales. Vanaf 2011 was hij ruim zeven jaar directeur van Hypotrust, wat eind 2017 is overgegaan in Conneqt Mortgage Distribution Bv. Sinds 2,5 jaar is Michel CEO van De Hypotheker, ook onderdeel van de Blauwtrust Groep. Michel is 55 jaar, hij heeft een samengesteld gezin met vier kinderen en woont samen in Weert. In zijn vrije tijd houdt Michel van golfen, fietsen, wandelen en reizen. Welkom bij Leaders in Wonen, Michel! Leuk om hier in Weert aan de eettafel bij jou thuis dit gesprek te voeren!
Michel: Ja, welkom!
Amy: Ik zou willen beginnen met de vraag of je mij mee wil nemen in een vogelvlucht in je carrièrepad.
Michel: Dat zal ik zeker doen. Eigenlijk is mijn werkzame carrière begonnen bij het ministerie van defensie als kortverbandvrijwilliger. In die tijd had ik nog het idee dat ik graag als officier werkzaam wilde blijven bij het ministerie. Alleen, dat nam een onverwachte wending, ik werd niet toegelaten tot een bepaalde opleidingsrichting voor een officier. Ik wilde horizontaal instromen en toen stond voor mij mijn carrièrepad weer helemaal open. Van huis uit hebben wij een RVS assurantieadviseur meegekregen en die kwam in die tijd dat ik net te horen had gekregen dat mijn te volgen pad daar stopte. Die kwam bij ons langs en vroeg “Michel, wat ga je dan nu doen?” Ik zei “Ik weet het eigenlijk nog niet, ik ga me daar eens opnieuw op beraden.” Hij zei “Hetgeen wat ik doe, lijkt je dat niet leuk?” Ik zei “Vertel eens, Hans. Wat doe je dan?” Hij gaf me een inkijkje in de wereld van een assurantieadviseur bij de RVS. Ik ben toen een keer met hem meegegaan en ik dacht “Het lijkt me wel een leuke baan.” Als je bij defensie zat kreeg je een soort vakblad, dat heette de Legerkoerier. Ik had nog een negen maand durend contract en ik zag daarin een advertentie staan voor parttime assurantieadviseur bij het landelijk adviesbureau. Ik dacht “In plaats van in negen maanden te wachten om te starten kan ik eigenlijk nu ook gaan beginnen.” Ik heb me toen aangemeld bij die organisatie en ben toen als partner assurantieadviseur begonnen. Dat ging me eigenlijk vrij goed af en zo ben ik de financiële sector ingerold. Ik heb toen een aantal jaar als financieel adviseur gewerkt voor een landelijk adviesbureau. Vanuit die job heb ik een overstap gemaakt naar een levensverzekeringsmaatschappij. Ik ben toen bij Equity & Law terechtgekomen in een rol die toen nog junior inspecteur heette. Er viel eigenlijk niets te inspecteren, tenzij het huidig accountmanagement van nu. Maar daar werd ik te werk gesteld in het gebied Amsterdam en Het Gooi. Samen met twee andere collega’s van mij bedienden we dat gebied. We bezochten tussenpersonen en we hadden op dat moment een heel innovatief verzekeringsproduct op unit linked basis, universal life basis. Met de kennis van nu kun je daar natuurlijk van alles van vinden, maar met de kennis van toen was dat een heel innovatief product. Ik ben daar 15 jaar werkzaam geweest, altijd wel in een commerciële rol. Vanuit die commerciële rol ben ik ook doorgegroeid in een rol binnen het management en later binnen de directie van Axa. Ik was daar verantwoordelijk als directeur marketing & sales voor de beleggingsfondsen die we hadden bij Axa Verzekeringen. Ik heb eigenlijk 15 jaar in een hele leuke en dynamische omgeving gewerkt. Aan de kant van de tafel gezeten omdat Axa wereldwijd allerlei bedrijven overnam waar in Nederland ook een bedrijf van was en continu wisselende settings. Dat is heel leuk en heel leerzaam geweest, tot wij in 2007 ineens aan de andere kant van de tafel terechtkwamen en de Nederlandse activiteiten van Axa overgenomen werden door SNS Reaal. Ik zat toen als marketing & sales aan de beleggingsfondsenkant en SNS Reaal Verzekeringen had eigenlijk geen beleggingsfondsen in hun verzekeringsbedrijf zitten; ze hadden dat in een bancair bedrijf zitten. Dus zo was er eigenlijk voor mij op dat moment binnen die SNS organisatie niet echt een plek die ik passend vond. Ik heb toen een overstap gemaakt naar een vermogensbeheerder, Vierlander Effecten, later Paerel. Daar begon ik op 1 september 2008. Ik denk dat velen 10 september 2008 nog in het geheugen gegrift staat, toen viel namelijk Lehman Brothers in Amerika om, wat voor velen nog steeds als startschot van de mondiale financiële crisis gezien wordt. Dat was niet de beste tijd om met alle beurzen die crashten bij een vermogensbeheerder te werken. Ik heb toen wel met een heel leuk team 2,5 jaar tegen de stroom in geprobeerd te zwemmen om die vermogensbeheerpropositie en ook die van een startend verzekeraar op de kaarten te zetten. Na 2,5 jaar hebben we toen besloten met private aandeelhouders dat we eigenlijk niet tegen de mondiale financiële crisis in konden blijven zwemmen. We hebben toen de verkopen gestopt. Toen ben ik in gesprek gegaan met de aandeelhouders en ook tegen hen gezegd “Als je iemand zoekt in deze fase om op de winkel te passen moet je mij niet vragen, dat is niet mijn sterkste kant.” Toen zijn we ook uit elkaar gegaan en al vrij snel kwam ik in contact via Jeroen Looman van Munt met Kees Engel. Daar had de Blauwtrust Groep in 2010 een strategische herijking plaatsgevonden. Die hadden zoals jullie weten al heel lang het hypotheeklabel Hypotrust. Daarvan moest stof worden afgeblazen en opnieuw op de kaart gezet worden. Ze vroegen mij of ik dat wilde gaan doen. Dat leek me heel leuk, een overstap van de verzekeringswereld waarin ik wel al met hypotheken te maken had gehad, ook aan de vermogensbeheerkant als een opbouwproduct naast een hypotheek maar aan de verstrekkingskant had ik toen nog niet veel ervaring opgedaan. Dus het leek mij heel leuk om dat te doen. Ik ben toen op 1 januari 2011 gestart en zo van directeur Hypotrust met maar één private label dat gehouden werd door Blauwtrust Groep gestart. Het aantal labels hebben we daarna uitgebreid met IQwoon, Rubuust, etc. Zo hebben we die organisatie in een aantal jaren flink laten groeien. Totdat ik in 2018 in een gesprek met de commissaris en de aandeelhouders zat en vertelde dat ik het ontwikkelen en distribueren van hypotheekproducten eigenlijk wel heel erg leuk vond, maar dat ik ook vond dat het tijd was voor een volgende stap in mijn carrière en of dat voor mij binnen de groep zou zijn maar op één plek kon zijn, dat was bij De Hypotheker. Toen werd ik in februari/maart van 2019 ook gevraagd om op die plek mijn carrière te vervolgen. Als je dan retrospectief kijkt waar ik allemaal gewerkt heb en wat ik heb gedaan, dan is de rode draad toch wel ontwikkeling, distributie en marketing en sales van financieel complexe producten. Dat kwam voor mij maar op één plek samen en dat was bij De Hypotheker. Dus het is een droombaan waar ik vanaf mei 2019 terecht ben gekomen. Zo voelt dat nog steeds.
Amy: Hoe is het de afgelopen 2,5 jaar geweest om die nieuwe baan te hebben?
Michel: Eigenlijk kun je dat in twee delen knippen. Ik begon in mei 2019 en toen zijn we heel voortvarend van start gegaan en ook in het ontwikkelen van plannen en een visie naar de toekomst toe. We stonden eigenlijk in het eerste kwartaal van 2020 opgelijnd om daar ook mee aan de slag te gaan en zo kwam net als voor iedereen corona om de hoek. Dat betekende dat de stip die we aan de horizon gezet hadden richting 2025 en verder ineens gedwongen, niet voor ons maar op de neus gezet werd. We keken met elkaar naar een onzekere periode en hebben daar ook naar gehandeld. Dus de middellange termijn plannen zijn we niet uit het oog verloren, maar hebben die wel wat in de ijskast gezet en ons gefocust op continuïteit en het voortzetten van de organisatie in onzekere tijden. Ik denk dat niemand had kunnen verwachten dat het niet alleen voor De Hypotheker maar voor de hypotheekbranche in zijn algemeenheid had kunnen uitpakken als het heeft gedaan. In die zin is het natuurlijk ook ongelijk verdeeld, als je ziet hoe zwaar andere sectoren getroffen zijn en hoeveel voorspoed het ons eigenlijk heeft gebracht. Maar daar hebben we ook goed op geanticipeerd, snel onze dienstverlening aangepast op de vestigingen ook naar consumenten toe, van alleen maar fysiek adviseren naar volledig online adviseren. Nu zie je in de nasleep waar we toch weer inzitten van corona dat het meer een hybride organisatiemodel geworden is waarin er zowel ruimte is voor fysiek als online advies. Dat geeft weer perspectief voor de toekomst.
Amy: Je zei het al, je bent zelf ooit begonnen als financieel adviseur. Heb je nog een mooi verhaal uit de oude doos?
Michel: Dat is ook wat ik heel vaak vertel bij franchisenemers, als je nu kijkt naar – ik noemde net Microsoft Teams – internet en alle dingen die er zijn, we maken gebruik van allerlei communicatie en technologische ontwikkelingen die er begin jaren ’90 van de vorige eeuw – dat klinkt al heel ver weg – helemaal niet waren. Je ging op pad, je bezocht vaak de mensen thuis gewapend met een tarievenboek en een schrijfblok. Daarin ging je mensen uitleggen hoe hypotheken en verzekeringen in elkaar staken. Ik kan je vertellen dat we regelmatig op plekken terechtkwamen waarvan je dacht “Hier heb ik liever geen koffie” of “Hier zit ik in mijn kostuum helemaal onder de hondenharen”, dus we maken ook weleens gekscherend de opmerking naar elkaar. Daar zat je dan ‘s avonds te adviseren aan de keukentafel met slechte koffie en de kat op schoot uit te leggen hoe hypotheken en verzekeringen in elkaar zaten. Gelukkig is dat niet meer zo, maar dat was wel de jeu van die tijd die je nu ontbeert. Maar het helpt me ook wel vaak in de gesprekken met franchisenemers en/of hypotheekadviseurs dat ik wel een aantal jaren ook het adviesvak van die kant heb gezien. Toegegeven met veel minder regelgeving en toezicht dan wat het nu is, maar wel in de interactie en in dialoog met klanten om dat gesprek aan te gaan om te kijken “Wat zijn nou de wensen die ze hebben en hoe kun je in die tijd een passend advies daarbij geven?”
Amy: Je vertelde al dat je ook lange tijd bij Axa hebt gewerkt. Wat is je bijgebleven van die tijd of wat is iets wat je nog steeds meeneemt in het werk dat je nu doet? Want het is toch 15 jaar van je carrière geweest.
Michel: Absoluut! Ik heb daar een hele mooie tijd gehad. Wat mij daar het meest is bijgebleven is dat wij dat met een grote buitendienst in die tijd deden. Ik geloof dat we tussen de 50-60 accountmanagers hadden waarmee we over heel Nederland werkten. Dat was wel een bepaald slag mensen wat daar werkte, die weliswaar in loondienst waren maar wel een soort van ondernemerscompetenties of ondernemingsgezind waren. Je had ook de ruimte en ook de daarbij horende verantwoordelijkheid om in je eigen gebied je omzet te realiseren. Daar was iedereen dagdagelijks intrinsiek voor gemotiveerd en ook mee bezig. Ondanks dat wij geen aandelen of geen eigenaar waren voelde het voor die groep mensen wel allemaal als ons bedrijf. Daarvoor gingen we door het vuur. Die spirit, die samenhorigheid heb ik in die 15 jaar ontzettend gewaardeerd. Sommige mensen zeggen ook wel “Jij bent honkvast, 15 jaar daar gewerkt en nu weer tien jaar bij Blauwtrust Groep”, maar ook bij Blauwtrust Groep zit ik in die tien jaar niet in één rol in één setting, maar ik heb daar op verschillende plekken gezeten. Dat gold ook zo in die periode bij Axa, juist doordat die overnames mondiaal werden gedaan betekende dat ook organisatieveranderingen in Nederland en in die organisatieverandering heb ik ook telkens in wisselende samenstelling of aan andere teams op een andere manier leiding gegeven en dat maakte het ontzettend leuk.
Amy: Bij Blauwtrust Groep heb je natuurlijk alle verschillende onderdelen van de hypotheekketen. Jij hebt die verschillende rollen allemaal gezien, hoe hangt dat met elkaar samen? Iedereen heeft het altijd over samenwerken in de hypotheekketen, hoe doe je dat dan echt?
Michel: Dat klopt. Als je inderdaad naar Blauwtrust Groep kijkt, en ik vind het altijd het gemakkelijkste uit te leggen als: wij maken groot geld klein zonder dat er een bepaalde volgorde of een bepaalde hiërarchie in zit. Als je kijkt naar de voorkant van de hypothecaire waardeketen faciliteren wij natuurlijk investeerders in een laagdrempelige toegang tot de Nederlandse hypotheekmarkt. Daar ontwikkelen we, en dat doet onze organisatie DMPM. Die heeft juist die relatie met de investeerders. Als die partij de Nederlandse markt op wil moet daar misschien een hypotheeklabel maar in ieder geval een product voor ontwikkeld worden. Dat doet Conneqt, daar heb ik een groot aantal jaren gewerkt, dus ik weet hoe dat werkt. Dan moet er ook een mid- of een backoffice en een beheersysteem voor die partijen worden opgetuigd. Dat doet ons zusje Quion. Dan hebben we aan de voorkant uiteraard ook nog consumenten aan wie we die producten moeten adviseren en bemiddelen. Dat doen we met De Hypotheker. Dus eigenlijk zie je de hele samenhang van die verschillende onderdelen van groot geld van honderden miljoenen die geïnvesteerd worden naar kleine enkelvoudige hypotheekbedragen van een paar ton, die hele keten bestrijken we. Je probeert zoveel mogelijk samen te werken en te kijken hoe je synergie kunt bewerkstelligen zonder dat er sprake is van verplichte winkelnering. Want het groot vergoed voor de hypotheken waar ik nu zit is juist onafhankelijk advies, dus het zou een slecht verhaal zijn naar consumenten als wij verplicht investeerders zouden moeten adviseren aan consumenten. Dan is ons advies niet meer onafhankelijk. Dus iedereen probeert ook in zijn deelgebied van de hypothecaire waardeketen best in class te zijn en ontwikkelt dienstverlening voor die stakeholders die op dat vlak van die waardeketen actief zijn ook zo in te zetten.
Amy: Wat is dan het moeilijkste eraan?
Michel: Dat is een goede vraag. Ik denk dat er heel veel potentie in de groep zit en ook in de samenhang van die onderdelen. Maar je moet niet alleen de potentie met elkaar weten te benoemen, je moet het ook weten te organiseren. Dat gebeurt niet vanzelf, dus je moet het organiseren om die potentie ook echt te kunnen benutten en tegelijkertijd moet je daarbij ook oog houden voor je eigen rol die je hebt in die waardeketen en die moet voorop blijven staan. Als je dan kunt samenwerken moet je dat toevoegen. Die volgordelijkheid en om die scheiding ook aan te blijven brengen is best lastig in de praktijk.
Amy: Als je kijkt naar je carrière, zijn er dan specifieke mensen die heel belangrijk zijn geweest voor jou, voor de keuzes die je hebt gemaakt?
Michel: Ja, die zijn er absoluut. Dat zijn er meerderen. Toen je mij die vraag voorlegde kwam er wel één persoon bij mij op, die gaat wel weer terug naar die tijd dat ik financieel adviseur was. We hadden niet alleen niet de middelen die ons nu ter beschikking staan, ook stond telemarketing op dat moment eigenlijk nog in de kinderschoenen. Dat was er niet of nauwelijks. Dus eigenlijk moest je je acquisitie helemaal zelf doen. Ik werd wel gefaciliteerd daarin, maar dat wel gewoon een hele harde leerschool. Ik weet dat ik daar kwam werken en wat ik je net vertelde, dat ik vanuit defensie een aantal maanden ervaring had opgedaan, ik zat tegenover de persoon. Ik zal zijn naam ook noemen, Dick Bart. Hij was voormalig commercieel directeur van de Unas, de UOP loondienstenorganisatie. Ik zat op mijn eerste werkdag tegenover hem en hij liet mij een blanco A4’tje zien. Hij zei “Michel, je gaat hier werken en je gaat met een klantenportefeuille aan de slag. Kijk eens, dit is jouw klantportefeuille.” Dat was een blanco A4’tje. Ik zei “Dit is een leeg A4’tje.” Hij zei “Dat klopt, want je krijgt hier ook helemaal geen klantportefeuille; je moet die klantportefeuille helemaal zelf opbouwen, daar gaan wij je bij helpen.” Dus dat betekent dat we met alle financiële adviseurs die er waren vaak op vrijdagavond bij elkaar zaten in Zeist en we waren aan het bellen voor het maken van afspraken om onze agenda voor die week aan te vullen. We belden dan op vrijdag, dan schreven we de resultaten op en op maandag had iedereen een gesprek met hem en dan werden de resultaten van die bel sessie besproken. Zonder al te veel in detail te treden, maar de prestatie die je vrijdag leverde was nooit goed genoeg. Er was altijd wel een punt wat voor verbetering vatbaar was. Hetgeen waar je dan voor die vrijdag daarvoor misschien het meest trots was werd altijd vergeleken in prestaties met anderen. Daarbij heb ik dus heel veel geleerd, dat je nooit te snel tevreden moet zijn met hoe het is en dat dingen al goed zijn. ‘Goed is de vijand van beter’ zeggen we weleens bij De Hypotheker op dit moment. Dus ik denk dat je jezelf altijd moet blijven uitdagen en dat niet altijd van anderen afhankelijk moet maken om geen genoegen te nemen met goed, maar te kijken “Hoe kan het beter?” Dat heb ik van hem het meeste geleerd en dat neem ik nu nog steeds mee.
Amy: Spreek je hem nog weleens?
Michel: Nee.
Amy: Als we nu kijken naar je huidige rol, welke onderwerpen staan dan heel hoog bij jou op de agenda?
Michel: Dat klinkt misschien een beetje als een open deur, maar waar wij natuurlijk naar kijken is naar de ontwikkeling op de woningmarkt. Afgeleid van de woningmarkt doen wij onze business de hypotheekmarkt waarin wij veelal gefocust zijn op eigen woningbezit. Dus al hetgeen wat zowel op de koop- als op de huurmarkt gebeurt houdt ons ontzettend bezig. Je hoeft geen raketgeleerde te zijn om te zien wat er zich allemaal in de media afspeelt: de grote schaarste die er is, de ontzettende sterke daling van het aantal te koop staande woningen, de huizenprijzen die exploderen. Waarmee de toegang voor starters natuurlijk, als je geen jubel ton van je ouders krijgt of op andere manieren geholpen wordt, bijna onmogelijk gemaakt wordt. Dat baat ons zorgen omdat wij daar niet alleen business-wise afhankelijk van zijn, maar natuurlijk ook graag zien dat voor een groep als starters de toegang tot de woningmarkt mogelijk blijft. Daar kijken we naar van “Hoe kunnen we daaraan bijdragen? Of het nou in de politiek of in een maatschappelijke lobby is, wat kunnen we doen om die toegang zo breed mogelijk te houden?” Daar denken wij elke dag over na.
Amy: Wat is het antwoord daarop? Wat kunnen jullie daarin doen?
Michel: Zorgen dat we continu op de politieke agenda aandacht blijven vragen voor het probleem dat er is. Ik snap dat bijbouwen gemakkelijk geroepen is, maar hoe ga je dat dan organiseren? Wat je ziet op zo’n politieke agenda, dat is onze afdronk. Ook nu weer in zo’n kabinetsformatie die nu al bijna acht maanden duurt en er nog niet zijn, daar wordt ook in zo’n regeerperiode maar over een tijdsbestek van vier jaar gekeken. Terwijl het woningtekort wat we nu met elkaar becijferen op een miljoen woningen in 2030 voorbijgaat aan die regeerperiode. De overtuiging die ik heb is dat we ook echt naar dat soort maatregelen moeten kijken waarin we regeerperiode- of kabinetsafhankelijk moeten gaan kijken “Hoe maken we nou een deltaplan om dat structurele woningtekort richting 2030 en verder opgelost te krijgen?” Zorg dat daar niet alleen onder een minister van wonen maar onder centrale regie komt te staan waarin overheid, provincies en gemeenten, maar ook de financiële sector betrokken is en de bouwsector, hoe gaan we dat oplossen? Laat dat parallel lopen aan verkiezingen en kabinetsformaties. Maar daar moeten we met elkaar over onze schaduw heen stappen en bovenliggend tot zo’n plan komen. Anders zie ik het gewoon niet opgelost worden en blijven we bezig met symptoombestrijding in plaats van dat we de echte oorzaak met elkaar aanpakken. Daar willen we ook echt aan bijdragen en zorgen dat we daar ons ook voor blijven inzetten.
Amy: Is daar nu een werkgroep voor of zijn jullie in gesprek met dat soort partijen?
Michel: We zijn daar wel intern over in gesprek en we brengen het in gesprekken die we hebben ter sprake. Maar daar zou inderdaad veel meer op georganiseerd moeten worden om die partijen ook echt bij elkaar te brengen. Wat wij nu doen is polsen of het idee wat wij erover hebben ook door anderen gedragen wordt. Dan kun je tractie krijgen.
Amy: Maar je had er meer; dit was de eerste die hoog op je agenda stond.
Michel: Ook een beetje daarmee samenhangend is verduurzaming, dat is natuurlijk ook een belangrijk thema. We zien dat het een belangrijk maatschappelijk thema is en dat ook steeds meer consumenten zich daarvan bewust zijn, gedwongen of niet. Ik denk dat de mensen die intrinsiek op duurzaamheid getriggerd waren al lang een hele hoop maatregelen getroffen hebben. Je ziet nu dat ook noodgedwongen, of wellicht ook langzaam overtuigd geraakte consumenten zich daar ook op richten. Kijkende naar het tekort wat er is op de woningmarkt zie je dat mensen ook maar beperkt of niet kunnen doorstromen, dus er worden ook steeds meer afwegingen gemaakt om de eigen woning te verbouwen en het comfort te verhogen en dat dan ook te combineren met verduurzamen. Ook daar willen we en zijn we ook actief bezig om daar ook goede dienstverlening naar consumenten te hebben waarbij goede dienstverlening wat ons betreft niet alleen bestaat uit het doorverwijzen naar een leverancier van zonnepanelen want dat is fancy en dan kun je aan je buurman laten zien dat je ook zonnepanelen op je dak hebt. Maar hele andere vraagstukken liggen daaraan ten grondslag en daar willen we het ook over hebben.
Amy: Wat zijn dat dan voor vraagstukken?
Michel: Bijvoorbeeld het plaatsen van zonnepanelen en de meeropbrengst die alleen maar effect sorteert als je eerst je spouwmuur en je dakisolatie en je ventilatie en andere zaken in je woning op orde hebt voordat je overgaat tot het nadenken over het plaatsen van zonnepanelen. Wij denken dat het waarde behoud en ook waardestijging van woningen juist heel erg samen gaat met energiebesparende voorzieningen die je moet treffen. Maar dat wordt wel een hot topic met de beschikbaarheid van zo weinig woningen in de komende periode als je kijkt naar de ontwikkelingen die we daarin zien.
Amy: In hoeverre gebeurt het nu dat adviseurs echt al contact opnemen, van “Wil je hier iets mee?” Wat doen jullie daar dan precies mee?
Michel: Er wordt wel al het één en ander mee gedaan, maar dat kan nog beter. Ik denk dat niet alleen voor ons maar voor veel hypotheekadviseurs gold en misschien nog een beetje geldt dat wij primair focussen op de transactie. Dus op het moment dat iemand een woning heeft en een hypotheek nodig heeft kunnen we dat soort mensen prima helpen. Ook iemand die zijn hypotheek wil oversluiten kunnen we natuurlijk prima helpen. Maar met de komst van data en het inzicht dat je daaruit krijgt kun je natuurlijk veel proactiever naar klanten toegaan om ze daarmee te helpen en het wellicht over een latente behoefte hebben die ze zelf nog niet onderkend hebben en ze juist ook op dat gebied van verduurzaming kan adviseren. Daar zijn wij ook mee bezig in die 36 jaar die wij inmiddels bestaan, we hebben al meer dan een miljoen mensen geholpen aan het financieren van een droomwoning. Die data kun je gebruiken en dus ook proactief inzetten om daarop in te spelen.
Amy: Wanneer verwacht je dat die miljoen mensen ook allemaal de optie voor een duurzaam huis hebben voorgelegd gekregen?
Michel: Die miljoen, dat zal lastig zijn! Maar ik denk wel dat daar in de komende vijf jaar een groot gedeelte ook vanwege de maatschappelijke discussie daarop gewezen zullen zijn, maar ook door de dienstverlening die wij ontwikkelen. Ik denk dat dat niet alleen moet zijn vanuit de zonnepanelen en de maatschappelijke interessante topics, maar juist ook vanuit de andere zaken die er zijn.
Amy: Hier maak je eigenlijk al een beetje de brug naar digitalisering. Daarmee krijg je natuurlijk ook de data om daar iets mee te doen. Dat is zeker ook een belangrijk thema binnen de hypotheekmarkt, hoe ver zijn jullie daarin of wat zijn belangrijke ontwikkelingen die jullie daarin zien?
Michel: Als het gaat over digitalisering staat dat ook bij ons hoog op de agenda. Eén van onze strategische thema’s voor de komende periode zit ook op persoonlijker en digitaler. Voor ons wel in die volgorde. We geloven dat in de komende vijf tot zeven jaar persoonlijk advies toch nog steeds de leidende vorm zal blijven. Ik denk dat er veel consultants in 2010 al voorspelden dat in 2020 20% van alle hypotheken zonder advies zouden zijn afgesloten. Ik geloof dat we nog niet op dat percentage zijn. De impact van digitalisering zit ook nog wat minder aan de voorkant maar meer aan de bemiddelingskant. Maar dat neemt niet weg dat wij wel al heel veel inzetten op digitalisering en dat ook gedaan hebben. Ik denk dat wij één van de eerste partijen waren die ook een propositie hadden voor consumenten waarin ze nog met één touchpoint bij een adviseur, Ockto, zoveel mogelijk via bronontsluiting konden doen. Dat hebben we inmiddels uitgebreid, daar hebben we recent ook over gepubliceerd met de DUO-leningen waarin we die ook meenemen. Ik geloof dat bronontsluiting, als je efficiency in je hele keten wil bewerkstelligen, een absolute voorwaarde is om daar ook op in te zetten. Daar zetten wij ook op in.
Amy: Een nieuw bericht is ook het biedlogboek voor makelaars waar minister Ollongren voor pleit. Is dat ook een ontwikkeling waar jullie op aanhaken of waarvan jullie andere initiatieven zien die interessant zijn voor de markt?
Michel: We zien wel andere initiatieven, het is natuurlijk op dit moment een proces wat volledig niet transparant ingesloten en volop en ook nog achter gesloten deuren plaatsvindt. Je weet eigenlijk als consument, als je een bieding gedaan hebt op een woning, nooit of je er nou ver naast hebt gezeten of heel dichtbij hebt gezeten. Dus ik snap wel om enige transparantie daarin te krijgen dat zo’n biedlogboek een uitkomst zou kunnen zijn, ook een regulering daarop. Wat je ook ziet is dat er initiatieven in de markt aan het ontstaan zijn waarbij je niet zozeer meer alleen een taxatie op basis van brondata krijgt, maar ook gekoppeld aan die taxatie een soort van aankoopbegeleiding waarin je ook in het bieden op een woning een reële waarde van een woning ziet, een bod waarbij je geredeneerd vanuit die waarde in ieder geval in de race bent of een bod met een waarde waarin je kunt aanbrengen waarbij je met een bijna aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid die woning ook kunt krijgen. Het ene is een commerciële ontwikkeling, het andere is een reguleringsontwikkeling en ik denk niet dat het één van beide is wat de overhand zal nemen; ik denk dat die bij elkaar zullen moeten komen om met name en – laten we het daar ook vooral met elkaar over hebben – een voor consumenten zo transparant en voorspelbaar mogelijk proces te kunnen doorlopen. Daar verdienen we met elkaar geld aan, maar we doen het natuurlijk allemaal met elkaar om zoveel mogelijk consumenten te helpen bij de aankoop van hun droomwoning.
Amy: Aan het begin zei je “Ik heb een paar open deuren”, is er ook een geluid waarvan je zegt “Dat horen we eigenlijk veel te weinig in de markt”, als het gaat om oplossingen voor de woningmarkt?
Michel: We hadden het net over digitalisering, we hadden het over bronontsluiting. Maar als je daar nou van iets meer afstand naar gaat kijken is het eigenlijk zo dat we met elkaar heel veel tijd, geld en energie steken in het efficiënter maken van een heel oud acceptatieproces. We doen niks anders, we maken het alleen gemakkelijker, we zorgen dat we stukken uploaden, dat we gevalideerde bronnen ontsluiten en met die data de betrokkenen in de keten blijven voorzien van nog steeds dezelfde informatie, alleen dan op een andere manier. Ik geloof, ook als je wat verder weg kijkt, dat dat op een hele andere manier zou moeten kunnen. De toets die we nu eigenlijk doen en de documenten die we aan consumenten vragen zeggen eigenlijk veel meer over hun verleden dan dat die een voorspellende waarde hebben over de toekomst. Dus ik geloof dat het accepteren van hypotheken veel meer zal moeten gaan over het verstrekken van die informatie of het verstrekken van die inzichten die gaan over de voorspelbaarheid van de toekomstige betaalbaarheid van consumenten op een hypotheek dan dat andere te weerleggen. Daar hebben we het weleens over, daar praten we ook weleens met geldverstrekkers over. Maar dat mag dan niet van de toezichthouder. Er wordt ook heel veel gekeken naar redenen waarom het niet kan, maar ik geloof dat als je daar ook de krachten zou bundelen met elkaar en kijkt naar welke hobbels je moet nemen – en die zijn er ongetwijfeld – hoe je daar wel naartoe kunt werken, dan is dat een weg waar ik liever op ga dan het oude proces zoveel mogelijk digitaliseren.
Amy: Dus volgens jou zou dat kunnen als je veel meer gaat samenwerken met elkaar?
Michel: Veel meer samenwerken met elkaar en PSD2, wat er natuurlijk ook is, echt gebruiken en aan consumenten ook de toegevoegde waarde laten zien van het delen van die data voor hypotheekverstrekkers wat het voor voordelen voor hen zou kunnen betekenen in plaats van dat het voor onze organisaties interessant is om van die klanten te weten wat ze allemaal via die betaalrekening laten doen. Ik denk dat we daar met elkaar nog meer over na moeten denken: Hoe kunnen we nou van klanten bepaalde dingen vragen en het ook echt aantoonbaar in hun voordeel laten zijn in plaats van dat we het prima kunnen uitleggen waarom het voor ons interessant is om dat allemaal te weten en te hebben?
Amy: Dat is heel mooi dat je dit aanstipt omdat dit echt de vraag was van Cindy Kremer die ik in een vorige aflevering van Vereniging Eigen Huis sprak. Ze vroeg namelijk: “Hoe kunnen we niet alleen de perspectiefverklaring voor mensen met een tijdelijk arbeidscontract inrichten, maar hoe kunnen we ook meer naar de toekomst kijken? Hoe doen we dat dan?” Dus eigenlijk geef je al heel mooi antwoord op die vraag. In dat gesprek hadden we het erover of het ook andersom moet? Dus iemand waar het perspectief is dat het inkomen minder wordt, dat je dat ook meeneemt?
Michel: Ja, ik denk dat het altijd twee kanten op werkt. Het heeft natuurlijk geen zin om alleen maar de upside van dingen te laten zien, maar ook juist andersom. Het zal een ander gesprek zijn, maar consumenten waarvan je dus aantoonbaar op basis van dat soort data en/of profielen en credit scores kunt laten zien is dat ze in de toekomst een probleem krijgen met de betaalbaarheid van de woning, daar ben je bij gebaat om dat in een zo vroeg mogelijk stadium te weten of iemand ervoor te behoeden dat die in zo’n situatie terecht gaat komen. Dat gaat zeker helpen. Dus het moet juist twee kanten op werken.
Amy: Een ander punt dat nog op mijn lijstje staat is een actuele ontwikkeling, dat Blauwtrust Groep een nieuwe aandeelhouder heeft gekregen. Ik ben wel benieuwd wat de impact daarvan is op De Hypotheker, of je me daar iets meer over zou kunnen vertellen?
Michel: Ja, zeker. We hebben natuurlijk 36 jaar in een omgeving gewerkt waarbij we twee van de oprichters van Blauwtrust Groep als aandeelhouder aan boord hebben gehad. Eén van die aandeelhouders bereikte inmiddels ook een leeftijd waarop andere dingen in het leven belangrijker worden. Als je 70+ bent kijk je toch op een andere manier naar de toekomst dan als je 40+ bent. Dat is ook één van de redenen waarom die meerderheidsaandeelhouder is uitgestapt en nu een nieuwe partij aan boord is. We krijgen nu een Franse partij, BlackFin Capital Partners aan boord, een partij die heel erg investeert in de financiële sector in Europa, maar ook in Nederland hebben ze al een aantal deelnemingen. In de toelichting die wij tot op heden gekregen hebben is dat in al die deelnemingen maar ook bij ons binnen de groep ondernemerschap centraal komt te staan. Dat is één van de dingen die ik ook in mijn andere rollen en ook vanuit mijn jeugd heb meegekregen, wat ik heel erg leuk vind en wat ik ook verwacht is dat er niet alleen van ons als groep maar ook in de afzonderlijke onderdelen van die groep weer ondernemerschap aan de dag gelegd kan worden. Dus ik sta eigenlijk te trappelen om met hen daarover in gesprek te gaan en te kijken welke beelden zij erbij hebben en welke ideeën ik daarover met hen kan delen. Dus daar kijk ik echt naar uit!
Amy: Maar dat is nu nog iets wat nog verder ontwikkeld moet worden?
Michel: Ja. Het is inderdaad zo dat het nog steeds een voorgenomen transactie is, we zijn nog afhankelijk van en aantal instanties die ook hun goedkeuring moeten geven. Zodra die ook akkoord zijn en die voorgenomen transactie afgesloten wordt zullen we op korte termijn ook echt met elkaar aan tafel zitten en dit soort dingen bespreken. Daar heb ik echt zin in.
Amy: Zijn er andere thema’s die je nog niet benoemd hebt maar waarvan je zegt “Die horen hier nog thuis”?
Michel: We hebben het gehad over verduurzaming, we hebben het gehad over de woningmarkt. Wat je natuurlijk ook ziet is dat we in Nederland te maken hebben met vergrijzing. In 2019 hadden we voor het eerst dat meer dan de helft van de bevolking in Nederland vijftig jaar of ouder was. Ik hoor zelf ook tot die groep. Ik merk dat we ons in de dienstverlening maar ook in de propositie die we met elkaar ontwikkelen nog heel veel op die helft van 49% die vijftig jaar of jonger is richten en nog maar beperkt op de groep die ouder geworden is. Ik denk ook dat we daarnaar moeten kijken en dan denk ik niet alleen aan productoplossingen, maar ook aan andere type dienstverleningen. We moeten juist ook oog hebben voor die groep die ouder wordt en zien hoe we van daaruit de doorstroming en andere dingen kunnen blijven bewerkstelligen om daar ook dienstverlening op te ontwikkelen.
Amy: Zijn er partijen waar jullie mee spreken om dat te doen of doen jullie dat zelf?
Michel: Er zijn wel partijen waarmee we daarover spreken, absoluut.
Amy: Verwacht je dat daar binnenkort mooie nieuwe initiatieven ontstaan?
Michel: Ik denk dat heel veel dingen beginnen met het krijgen van inzicht. Dat zijn ook de partijen met wie wij spreken, wij moeten eerst heel goed weten wat er nu leeft onder die groep waar zij echt behoefte aan hebben in plaats van dat wij op wat meer afstand en wellicht vanuit ons perspectief nadenken over wat wij denken dat goed voor hen is. Dus wij moeten echt goed onderzoeken waar nu behoefte aan is en dat zijn wel de gesprekken die we nu aan het voeren zijn: Hoe krijgen we nou de inzichten die we daarop nodig hebben?
Amy: Ik zou willen overgaan naar jouw jeugd en de vraag willen stellen hoe jij bent opgevoed.
Michel: Ik ben opgegroeid in een middenklasse gezin in Amsterdam, midden jaren ’60 van de vorige eeuw. Mijn vader was een hardwerkende declarant in de textielindustrie. Er werd heel veel kleding vanuit het buitenland geïmporteerd naar Nederland en mijn vader zorgde ervoor dat het allemaal vanuit de douane op een goede manier bij de groothandel en de winkels hier in Nederland kwam. Mijn moeder was een zelfstandige ondernemer in de horecasector. Dus ik denk dat ik die hospitality kant eigenlijk altijd wel vanuit het gezin heb meegekregen. Dat betekent ook wel aanpakken. Ik heb regelmatig briefjes op het aanrecht gevonden van “Michel, wil jij vanavond even de aardappelen schillen?” of “Wil jij even dit strijken?” of “Wil jij even dat doen?” Dus ik ben altijd wel gewend geweest om aan te pakken en mee te ondernemen in het gezin. Dat heeft mij ook wel gevormd, dat je moest aanpoten, niet moest opgeven, en vooral ook in jezelf blijven geloven. Als je iets wil bereiken, als je maar voldoende energie erin steekt kun je dat ook altijd bereiken. Dat is ook altijd wel een beetje het motto geweest, of dat nou sport gerelateerd was of werk gerelateerd, altijd jezelf volledig inzetten voor het resultaat.
Amy: Je bent in Amsterdam opgegroeid. Wanneer ben je meer naar het zuiden gegaan?
Michel: Dat is niet zo heel lang geleden. Ik heb dertig jaar in Amsterdam gewoond, toen heb ik twintig jaar net boven Amsterdam in Purmerend gewoond en nu ben jij afgereisd naar het zuiden. Ik woon pas vier jaar in Weert met mijn vrouw, die komt uit het zuiden. Dus we hebben een middenweg gevonden om voor deze fase van ons leven waarin we zitten ons hier te vestigen en daar zijn we erg blij mee. Wie weet blijven we wel hier, maar ik sluit niks uit naar de toekomst.
Amy: Ik wil nog wel weten wat jouw eigen eerste zelfstandige woning was nadat je het ouderlijk huis verliet.
Michel: Dan moet ik toch wel een eindje teruggaan in de tijd. We begonnen het gesprek ook met het ministerie van defensie, ik ben dienstplichtige militair geweest en daarna ben ik kortverbandvrijwilliger geworden. Dat was nog een contract waarbij je je voor vier jaar lang verbond aan het ministerie van defensie. Als je daar dan weg ging kreeg je een jaarsalaris aan afzwaaibonus, zoals dat genoemd werd. Dat gold voor mij ook en toen ik bij defensie wegging kocht ik mijn eerste appartement in Amsterdam. Dat was een appartement van 85 vierkante meter en dat kocht ik voor het bedrag van 136.000 gulden. In die tijd had je nog premie A, en omdat ik net in een overgangsjaar van dienstplichtig militair naar kortverbandvrijwilliger zat werd de subsidie die ik daarvoor voor de aankoop van de woning kreeg berekend over dat jaar waarin mijn inkomen relatief laag was. Dus ik kreeg toen ook nog een subsidie van 41.000 gulden. Ik kocht dus mijn appartement van 85 vierkante meter voor 95.000 gulden. Dan heb ik het wel inderdaad over eind jaren ’80 van de vorige eeuw. Ik wou dat ik het nu nog had, maar ik heb die woning inmiddels niet meer. Maar dat was mijn eerste woning.
Amy: Ik wil nog wel weten welke toegevoegde waarde jij zelf wil hebben binnen de woningmarkt of hypotheekmarkt?
Michel: Dat is een wat algemene kreet, maar ik wil gewoon relevant zijn en impact maken op de positie waar we zitten. Ik denk dat het vanuit De Hypotheker en hoe wij door de markt, toezichthouders en door allerlei partijen ook gezien worden, zitten we op een plek waarmee we echt dingen in beweging kunnen krijgen en dingen in gang kunnen zetten. Daar wil ik ook echt gebruik van maken op deze positie, op een positieve manier. Niet na een aantal jaren, als ik hier niet meer werkzaam zou zijn, terugkijken van “Ik heb op een positie gezeten waarin dat had gekund maar ik heb er geen gebruik van gemaakt.” Dat doen we niet, dus ik wil daar echt wel gebruik van maken, mijn persoonlijke overtuiging en ook de organisatie waar ik zit.
Amy: Hoe doe jij dat?
Michel: Door inderdaad met verschillende stakeholders te praten en onderwerpen aan te snijden die wellicht onderliggend leven in de sector, maar niet door alle partijen gehoord worden terwijl zo’n signaal vanuit de marktleider, daar maak je impact mee.
Amy: Hoe krijg je anderen mee?
Michel: Door het ook proberen uit te leggen, niet alleen wat het voor ons betekent maar met name het klantbelang centraal te stellen. Waar doen we het met elkaar voor? Natuurlijk verdienen we met elkaar geld, dat is logisch en dat mag ook. Maar laten we wel met elkaar voor ogen blijven houden voor wie we het allemaal doen, dat is voor die klant, en hoe we die daarmee kunnen helpen. Dat is volgens mij wie we ook zijn, welke stakeholder dat ook is, dat moet ons binden. Daar sta ik voor.
Amy: Waar ben je het meest trots op?
Michel: Dat is altijd lastig om over jezelf te zeggen. Het lijkt misschien ook wat afgezaagd, maar ik ben er wel trots op dat ik op deze positie zit. Ik heb in de inleiding ook al verteld dat ik best langere periodes en ook op verschillende plekken gewerkt, maar ik heb wel het idee dat dat op één plek na bijna dertig jaar in de financiële sector te hebben gewerkt samenkwam, en dat was bij De Hypotheker. Dus dat ik daar nu als directievoorzitter werkzaam ben, daar ben ik ontzettend trots op.
Amy: Waarom hebben ze je destijds voor die functie gekozen, denk je?
Michel: Ik denk dat ik juist ook kan laten zien dat ik op al die verschillende plekken al gewerkt heb in de financiële sector en dat het juist ook hier samenkomt. Ik snap de wereld van investeerders, ik snap de wereld van consumenten, ik snap de wereld van hypotheekverstrekkers, en ik snap de wereld van adviseurs. Dat komt natuurlijk wel bij een organisatie als De Hypotheker bij elkaar. Ik heb van mezelf de competentie dat ik een verbinder ben en volgens mij heb je juist op die plek ook iemand nodig die verbindt om die verschillende belangen bij elkaar te brengen. Dat is wel één van de redenen waarom ik ook hier zit.
Amy: Zijn er boeken of zijn er mensen die je specifiek inspireren?
Michel: Niet specifiek inspireren dat ik me heel erg spiegel aan die persoon, helemaal niet. Maar ik heb wel waardering voor bijvoorbeeld Barack Obama, hoe hij het destijds als president acht jaar heeft gedaan, wat hij in die termijn allemaal bereikt heeft. Zijn inspirerende manier van een boodschap brengen, staan voor een zaak, daar heb ik ontzettend veel waardering en respect voor, hoe hij dat doet. Ik probeer hem ook wel in die zin te blijven volgen en te kijken wat er nu allemaal gebeurt.
Amy: Je bent niet de eerste die zijn naam noemt. Je hebt zeker nu ook een drukke baan, hoe heb je altijd werk en privé goed gecombineerd?
Michel: Ik wil niet zeggen dat ik dat altijd goed heb gecombineerd.
Amy: Hoe heb je het gecombineerd?
Michel: Ik vind mijn werk ontzettend leuk; werk is niet iets wat ik doe maar werk is voor mij ook in belangrijke mate wie ik ben. Daarom kost hard werken en veel werken mij ook relatief weinig energie. Alleen, het is niet zo dat daar nooit een grens aan zit. Ik probeer ook met name in de weekenden en ook op sommige avonduren paal en perk aan te stellen door niet alleen de hele avond achter de laptop en de e-mail te zitten maar ook tijd en aandacht voor mijn gezin te hebben. Ook voor mezelf. Ik snap ook dat als je in deze job zit en lang op deze positie wil blijven werken – en dat klinkt misschien wat cliché – dat is ook topsport. Dus je moet er ook voor zorgen dat je jezelf ook in top shape houdt, dat betekent mentaal en fysiek. Er kan misschien best wel een kilootje af of er zouden misschien best nog een paar uurtjes meer gesport kunnen worden, maar ik denk dat ik met mijn dagelijkse wandelingetje en fietsen en golfen mezelf redelijk in shape hou. Dat gaat niet altijd vanzelf; daar moet je ook af en toe eens een keer tegen een waarschuwing aanlopen waarvan je zegt “Dit moet je toch echt even anders doen.” Dat is me tot op heden wel gelukt.
Amy: Hoe blijf je mentaal fit?
Michel: Ik heb niet zo heel veel moeite om op een gegeven moment ook echt om te schakelen en ook af te schakelen. Het is niet zo dat mijn werk de hele tijd in mijn hoofd blijft door malen. Ik denk er ook in het weekend aan en ik denk er ook in de avond aan, maar ik slaap doorgaans goed. Ik probeer ook echt tijd en ruimte in mijn hoofd te maken voor andere dingen. Dan moet je dus ook wel zorgen dat je voldoende prikkels krijgt om dat te krijgen. In mijn sociale omgeving, in de dingen die ik in het weekend onderneem zorg ik dat ik die prikkels ook krijg.
Amy: Je zei “Ik ben echt trots op de rol die ik nu heb”, heb je een tip voor iemand die ooit zo’n positie zou willen krijgen?
Michel: If you don’t tell it, you won’t sell it. Als je een ambitie hebt, deel hem dan ook gewoon met anderen zodat mensen weten wat je wil en op welk pad je zit. Zorg ervoor dat je ook mensen om je heen verzamelt die weten wat je wil bereiken en sta open voor tips en feedback. Ik denk dat niemand – ik ook niet – die op deze plek terechtgekomen is dat pad alleen heeft afgelegd, laat je dus daarin ook coachen en leer van dingen die niet goed gegaan zijn. Er zijn ook echt dagelijks wel dingen die niet goed gaan, maar het is belangrijk hoe je die meeneemt naar de toekomst toe.
Amy: Ik zou je willen vragen om de volgende zin af te maken: Wonen in 2030…
Michel: Wonen in 2030 zou voor iedereen in Nederland een basisrecht moeten zijn.
Amy: Dankjewel voor dit leuke gesprek. Ik vind het supermooi om te zien dat de ervaring die je hebt als ondernemer ooit in het begin van je carrière, dat je die drive nog steeds hebt in de positie die je nu hebt. Daarmee denk ik dat je ook heel goed de verbinding kunt maken met de adviseurs in het land, met de hele organisatie en dat jullie ook heel erg kijken naar alle mogelijkheden die er zijn. Jij vanuit je rol, maar ook omdat jullie natuurlijk zo’n grote dekking hebben openstaan voor wat er nog meer mogelijk is. Heel erg leuk om die energie tegenover me te zien, dankjewel voor dit leuke gesprek!
Michel: Dankjewel! Jij ook, Amy, leuk dat je deze kant op bent gekomen. Ik vond het ook een heel leuk gesprek, dank je!
Leuk dat je luisterde naar de podcast Leaders in Wonen. Voordat we afsluiten wil ik graag de partners van deze podcast bedanken: Calcasa en RNHB en Quion. Vergeet je niet te abonneren bij Spotify of Apple, tot de volgende podcast!
Recente reacties